Tanımıyorum! Şiiri - Ata Kızı

Ey zaman,
Beni hangi sahipsiz hatıraya yazdın?
Hangi eksik hikâyenin ortasında bıraktın
Ki?
Renkleri hep birden sönmeye yüz tutmuş gündüzlerin,
Yıldızı sönmüş gecelerin.
Fer sönmüş çocuğun gözlerinde!
O gülemedikçe
Ben önümü göremiyorum.

Ey zaman,
Mazlumun acıyı göğsüne mühürleyip
Zalime kral tacı giydirdin
Sana dokunmayan engerek bin yıl yaşlandı da
Dokunan mazlumun ahını hiç mi duymadın?

Ey zaman!
Demişler ki atalar,
“Ayağına taş değse kendinden bileceksin”
Buna da konuş;
Şu suskunluğun içinde adalet var mı?
Söyle neredeyim ben?
Hangi hatıranın içinde?
Hangi hikaye bu?
Tanımıyorum!!!