Konuş sevgilim, anlat kendini bana
Anlat da bir kere daha öleyim sana
Seni sütten çıkmış ak kaşık sanmam
Neden böyle yaptın diye dövünüp yanmam...
Hangi mevsimdedir aşka ilk gülüşün
Yaşarken ayrılıklar, hani neydi son sözün
Çizgilerine saklanmış, gizlenmiş hüzün
Üzülmene dayanamam...
Gökteki yıldızlar gibisin
Hem çok yakın, hem uzak
Benimle bütün olmak istemez misin
Suskunluğun aşkımıza tuzak...
Bir kara kış geçti seni düşünerek
Bir de yazım
Sevdim...Sevdim...Sevdim, ama
Sana hayatımı adayacak kadar tanımam lazım...
www.iebingül.com
İbrahim Ethem BingülKayıt Tarihi : 23.11.2005 12:42:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Seni karanlık gecenin en derinden ışığında sevdim..
Güneşim dediğim sırtımı ısıtan seen
Gecemi yakan ışığımda sendin sevdiğm söylemedin
Nevin Özveri
tam da, zamanın durduğu yerde
saati kırıp, yıldızları çiviler gökte
bilinmez, otağını kurar aşk nereye
ancak ışık vurursa, belirir perdede…
madem, aşkın çiçekleri dikilmiş ezelde
belki de toplamayı bekliyordur, gönülde…
ha senin gibi gül olsun, benim gibi toz, yada
aynı bahçeye savrulmuş ya
bir gün, karşılaşır, tanışırdı mutlaka…
aynı şarabın kokusu, üstelik aynı bardakta
dudak izleri kalmış, ele verir nasılsa
ne kadar silsen de camda
kader oyun oynayıp, uzak olsa da…
Saygılarımı sunuyorum
güzel bir şiirdi.
tebrikler
TÜM YORUMLAR (15)