Bilmezdim.
Yaşamın bunca güzel olduğunu.
önce,
kaç ömür sürdüğünü
bilmediğim.
kırmızılığı durdu.
sonrada yağmur.
güneş doğdu
umutlarıma.
göğü gördüm
maviydi.
aynaya baktım
korkularım dağıldı.
kendimi
yüreğimdeki çocuğu.
gördüm.
geçmişin sevgisizliğinde
yitip giderken
sen ve sesinin gerçeğiyle
sevginle varolmanın sevinciyle...
çığlık çığlığa bağırıyordu.
ve bilmeden
sensiz, sevginle dolu
bir boş sonsuzluğa
varolduğunu...
10/12/2002
Özgür ENGÜZEL
Kayıt Tarihi : 11.3.2003 21:55:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!