Tanıdım insanları,
bir yol kenarında bazen
bazen bir yolun orta yerinde
çıplak ayakları
Yarası ağır,kalbi dokunaklı
konuştukça bir dağ gibi büyür yaraları
o küçük tebessüm ülkesinde
Sevgilim, bir günün ortası şimdi
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Devamını Oku
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Kimisi inandığı gibi yazar ve konuşur içinden geldiği gibi.Kimisi inandırmak için konuşur ve yazar,işine geldiği gibi.Bu bir yaradılış meselesi...
Tanıdım insanları diyorsun ama bence zor zor insan tanıdım dediklerinin bile ne farklı yanlarının olduğunu görüveriyor. Şiir olarak tebrikler nicelerine diyor esenlikler diliyorum.
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta