buraya şairin hayatı yazılır...
ama önce sorulmalıdır şairin bir hayatı var mı diye...
şuan, şairin kendine ait bir hayatı yoktur. hiç de olmamıştır.
zaten şair bu yüzden şair olmuştur... insan insan olabilsin
diye. ve şairin iddiasıdır;
' ne insan gibi bir şiir var
ne şiir gibi bir insan'
işte şairin tüm hayat hikayesi bu şiire yeni bir dize eklemek
üzerinedir;
' bu yüzden kendi şiirini yazmalı insan...'
Geçti gitti,
Mutluluğuydu uçurtmaları bulutlarla yarışan
taze çocukların
Karardı bulutlar, eskidi uçurtmalar,
büyüdük…
üst üste koydum mesafeleri
yarısı bana kaldı zamanın
bir yarısı vapur gişesi
gevrek simit, beyaz kuşlar..
unuttum öğrendiğim her şeyi
Kimselere diyemedim bu gizli derdimi
bir sabah vakti ardına düşüp
beni düşünmeden uyandıran rüzgarın
şehir şehir aradım yanlızlığımı
döndüğümde elimde kuru bir gül vardı
Şehrin koyu hasreti
Bir sabah uyandım elimde yıldızlar,
Odama girmiş güneş bütün varlığıyla,
Bir başka şenlenmiş kapı, pencere,
Radyoda eski bir şarkı, mutlu...
Soğuk çeşmeden sıcacık sular akıyor,
Akşamdam kalma çayda tomurcuk demi,
-Aşk, koparıp bir çiçeği
Solana kadar koklamaktır…
Ama gerçek aşk,
Çiçeği,
Dalından koparmadan sevebilmektir...-
Ay niye bakar
Her ayın ondördü
Bulutların arasından?
Sonra niye kaçar?
Acep onun da
Paylaşmak zorunda olduğu
-haziran'a-
Kimseye söylemedim adını
Serin bir mağara gibi içimde sakladım
Ne zaman bir yangın kopsa ruhumda
Boş verip dünyayı sana sığındım
-haziran'a-
Mevsimlerden ilkbahar belki
Belki iri bir bulut dallara takılmış
Göçmen kuşlar üstümüze doğru geliyor
Ve deniz baştan ayağa gün parçalarıyla bezenmiş
Hatun ekmek bekler
Çocuklar ciklet
Hacı kira peşinde
Zabıta avanta derdinde
Rasim yolumu kesti
Gücenmezdim bu kadar eğer ki dövseydi
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!