Şiirimin adını sen koysam,
Okumayacağını bile bile bir ömür
Ne gerek var değil mi?
Sen yoksun, özlem var.
Sen yoksun, umut var.
Sen yoksun, aşk var.
Acziyetim çaresizliğimden, biliyorsun.
Sefilliğim acziyetimdir, ne diyorsun!
Esaretim aşkından, neden gülüyorsun?
Neyleyim; ne seninle ne sensiz olmuyor.
Acılarım seninle tatlı anlamıyorsun.
Etme! Sevdamı yollarında zayi.
Silme! Varlığım, varlığına tabi.
İçimde ateşin hala, sönecek gibi değil.
N’olur gitme! Alma benden seni.
Sevmelerin ağırlığı üzerimde,
Esen ayrılık rüzgarlarıysa ne edeyim?
Rüyalarım bu ara hep üzerine,
İlahi hesaplar bakiyesi ömrüme.
Ne gündüzüne ne gecesine ereyim.
Acıdı… Hala da acıyor!
Suskunluğum, yanmadığım anlamına gelmiyor.
Eğer yaşlanmaksa hayat gözlerinsiz,
Nasılı, niçini yok!
Akacak kan damarda durmuyor.
Ey ummanı sevdamın hayat iksiri afet-i can.
Ömreyle derdin şahsıma ey hoşnigah canan.
Meftun eyledin halim pür perişan, neredesin?
Gönül müptela aşkına, gayri hakikat yalan.
05.09.2016
Ağaç deyip geçme
Meşesi var çınarı var
Kavağı var çamı var
Cahillik edip hor görme
Harcadığın paranın hammaddesi
Aldığın nefesin oksijeni
Ağlama gönül
Her son bir ilk değil mi?
Her çıkışın yok mu inişi
Neden ağlarsın sanki?
Bu sitem niye gönül?
Huzurunda huzursuzluğun,
Kandırır İstanbul’da sen düşüm.
Çaresizliğimde parlayan yıldız,
Umuda gülümseyen sarı saçlı o kız.
Ağırlığı unutulmuşluğun,
Geçmiş içimde düğüm,
Onca gerçeğinle seni kabullendim.
Aşkının nezdinde kocaman bir hiçtim.
Ve benim gerçeklerim..
Zordu yaşamak seni,
Sensiz seninle düşünmek.
Sonunda oldu.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!