Kuyruk bayağı uzundu, ben diyeyim iki yüz siz deyin iki yüz elli araba önümde sıradaydı... O çok uluslu meşhur petrol şirketinin benzin istasyonunun önündeydik... Uzak gözlüklerimi taktım hemen, mazot fiyatı 6.90 ya da 95 gibi gözüküyordu... Çok mutluydum, gece 24.00 den sonra zam gelecekti ve ben bir depoda ne kadar kâra geçecektim...
Çok yavaş ilerliyordu kuyruk. Sekiz on araba yakıt almıştı ki fiyat tablosu birden değişiverdi. Olamaz dedim içimden. Bütün zamlar gece 24.00 ten sonra gelirdi, ne oldu birden böyle... Bir anda elli kuruş giriverdi bir depoda nereden baksan yirmi otuz lira kazık yedik...
Ya sabır çekip, başka çekilecek bir şey varsa onu da çekecektim... Elli kuruş zamlıda olsa bu gün o yakıtı, o mazotu alıp arabama, evimin yolunu tutacaktım. Paramda yoksa cebimde kredi kartım vardı, olmadı kart ile alırdım...
En iyisi sırayı bir şekilde dağıtmak, aklıma gelen dahiyane fikir bu şimdilik. Ama nasıl yapmalı? Kaçııııın bomba yerleştirmişler, çok yakınlarda, patladı, patlayacak, diye bağırsam, herkes çil yavrusu gibi dağılırdı... Olmadı ben koronalıyım hemi de Omicronluyum, diye yaygara koparsam ve de herkesi öpmeye kalksam, yine hızla dağılırlar mı? Dağıldılar mı ben de hemen yakıtımı alırdım...
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta