Söz söylemek irfan ister, anlamak insan.
Kalbinin raflarına teheccüt vakti dualar dizen, şems vakti kendiyle karşılaşır.
Yağmuru seyrediyorum; her damla toprağı nasıl da muştuluyor.
Ve hiçbir damla, bir diğerine benzemiyor.
Tıpkı yağmurda olduğu gibi bir râhmet tecellisi olarak Allah, kuluna türlü ihsanlarda bulunuyor.
Seni bildim bileli,
ey balçık dünya,
başıma nice belâlar geldi,
nice mihnet, nice dert.
Seni sırf belâdan ibaret gördüm,
seni sırf mihnetten, dertten ibaret.
Devamını Oku
ey balçık dünya,
başıma nice belâlar geldi,
nice mihnet, nice dert.
Seni sırf belâdan ibaret gördüm,
seni sırf mihnetten, dertten ibaret.




Düşmemek için tutunmamak gerek...
Çıkmamak... Allah'tan başka makama inanmamak!
....
İnsan...
İrfan sahibi ise söze girmeli..
Karşısında "insan varsa" konuşmalı...
...
Her insanda, bütün insanlardan bir parça vardır...
Ya da her insan, insanlığın izlerini taşır...
Bunlar, şiirden "kıssalar..."
Tebrikler Engin Bey..
Yürek sesinize emeğinize sağlık üstat.Selam ve saygılar
Değerli Şair;
Gönlünüze kaleminize sağlık.
Tebrik ediyorum.
Bu şiir ile ilgili 3 tane yorum bulunmakta