Söz söylemek irfan ister, anlamak insan.
Kalbinin raflarına teheccüt vakti dualar dizen, şems vakti kendiyle karşılaşır.
Yağmuru seyrediyorum; her damla toprağı nasıl da muştuluyor.
Ve hiçbir damla, bir diğerine benzemiyor.
Tıpkı yağmurda olduğu gibi bir râhmet tecellisi olarak Allah, kuluna türlü ihsanlarda bulunuyor.
Acılar vardır, bir de çaresizlikler
Ne zaman başladıysa benim öyküm
Yürüdük, kim bilir kaç yıl beraber
Bir yanımda aşk, bir yanımda olum
Durup kirlendim yaşadıkça
Aşktı beni yıkayan, Arıtan su
Devamını Oku
Ne zaman başladıysa benim öyküm
Yürüdük, kim bilir kaç yıl beraber
Bir yanımda aşk, bir yanımda olum
Durup kirlendim yaşadıkça
Aşktı beni yıkayan, Arıtan su
Düşmemek için tutunmamak gerek...
Çıkmamak... Allah'tan başka makama inanmamak!
....
İnsan...
İrfan sahibi ise söze girmeli..
Karşısında "insan varsa" konuşmalı...
...
Her insanda, bütün insanlardan bir parça vardır...
Ya da her insan, insanlığın izlerini taşır...
Bunlar, şiirden "kıssalar..."
Tebrikler Engin Bey..
Yürek sesinize emeğinize sağlık üstat.Selam ve saygılar
Değerli Şair;
Gönlünüze kaleminize sağlık.
Tebrik ediyorum.
Bu şiir ile ilgili 3 tane yorum bulunmakta