Tamam anne Şiiri - Vahide Kalkan

TAMAM ANNE
Hayatımızdaki her şeye biz anlam yüklüyoruz şuursuzca.
Kıymet veriyoruz..
Vazgeçilmez hissettiriyoruz.
Çok sevip çok sahipleniyoruz..
İmkansızlığın sokağında dolaşıp hüznün yağmurunda yıkanıyoruz.
Halbuki şu Dünya, Yıldızlar Ay bile ne kadar erişebilir.
Baksana bir yüzükte buluşup parmağımı süslemekte.
Sınavlar, sorular, sorunlar acılar, üzüntüler...
Her ne varsa hayatında seni mutsuz eden onlara anlam yükleyip umursadığın için canını yakıyor.
Sadece bir kağıt parçası değil mi?
Sınav dediğimiz olay.
Peki ya üzüntülerimiz hangisi ilk günkü gibi taze?
Bu yazıyı yazarken sanırım taktığım yüzüğe de gereğinden fazla anlam ve sevgi yüklemiş olacağım ki kırıldı.
O yüzden demem o ki ;çok kıymet vermeyin..
Sevmeyin gereğinden fazla.
Kaybediyorsunuz...
Annem derki: "kimseyi çok sevme kızım beni bile."
Üzülürsün.
Sonra senin gözyaşların şehrin yağmurlarına karışıverir.
Yeni yeni anlıyorum bu sözü. ve ilk defa sorgusuz sualsiz itaat ediyorum.
Tamam anne diyorum usulca .
Dinleneceğim seni.