Tamam…
Belki kırdım sırça yüreğini
Belki kızdım
Yıldız yıldız ağlayan,
Zifiri geceye…
Ama gitme
Çağırma kara bulutları üzerime
Ağlama,
Yağmur yağmur ağlama
Sus
Konuşma ayrılıktan
Aynalara bensiz bakma
Yasaktı hani unutma
Eski fotoğrafları karıştırma yine
Basma yüreğine benden başkasını
Yaklaşma pencerelere
Kar düşmesin saçlarına…
Ne olur
Hadi gir içeri
Hasretin sarılır kirpiklerime
Üşürsün…
Tamam…
Belki sevdim yoktan yere
Bilmedim gözlerini
Bakamadım en derinlerine…
Hadi çık gel ne olur
Tutma ellerimden ama kal yanımda
Sensiz bırakma beni öylesine...
Çatma kaşlarını
Gülümse
Buna ihtiyacım var
Anla beni…
Tamam…
Belki ömür dedim,
Belki aşk dedim…
Bilsen
Yüreğimi hep seninle tütsüledim
Burcu burcu çiçeklere adını verdim
Solmasınlar diye
Gözyaşıyla suladım
Toprak oldum köklerine
Ama sen olamadım işte…
Tamam…
Belki sen dedim
Hep sevsen dedim
Bilsen
Nasıl özledim…
Yavuz Hakkani
Yavuz HakkaniKayıt Tarihi : 28.8.2012 14:39:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Erkekler ellerinde olmasa da duygularını belli edemeyen varlıklardır. Bu yüzden pek çok kadın sevgi görememekten, aşkın tükenmesinden şikayetçi olur. Eşler arasında kavgalara, anlaşmazlıklara neden olur kadının ruhunda hissettiği duygu yoksunluğu... Nedense işte böyle anlarda, çıkıp gitmeler, terk etmeler gündeme gelir. Bizim hödük erkeklerimiz anlar anlamasına da tükenmişlikleri, geç kalır işte... Oysa kadın ruhu incedir, naziktir, sevgi ister... Onu sulayıp güzelleştirecek bir bağban ister... Bizimkiler de bülbül olup şakımayı, taç yapraklarına merhametle dokunmayı bilmez ki!
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!