Tam Vakti Şiiri - Döndü Dülger

TAM VAKTİ....
İçimde ki sabrın son çırpınışları,
İyi niyetime zeval gelmeden, duvarlarımı demirden örmem,
Bana iyi gelmeyen ne varsa üstünü örtmem,
Ertelediğim hayallerime,
Vebaline girdiğim kendime dönüp bir bakmam lazım.
Küllerin arasından ağlayan küçük kızı bulup af dilemem lazım.
Gözlerimde ki perdeyi aralamam,
Tırnaklarımın arasında ki emekleri toplamam,
Bükülmüş belimi doğrultmam,
Yüzümde ki derin çizgilere dört yapraklı yoncalar dikmem lazım.
Yorgunluğumun izzeti ikram vakti,
Başımın ağrısız yastığa koyma,
Beni bende yeniden duyma, görme, saçlarımı okşama vakti.
Seni senden başka kimse tam olarak anlayamaz gerçeğiyle yüzleşerek,
Kendimi nadasa bırakmanın,
Kavruk yüreğimi huzurla ihya etmemin tam vakti...
(Döndü Dülger)