Tam Açık Cezaevi Şiiri - Tamer Arabacı

Kiminin hasreti geçmişin külleri
Kiminin gururu kaybetme iradesi.
Oysa tüm hayaller yıkılmak için değil mi?
Mutluluğun kapıları duvar.
İçinde sevdiklerin kalesi
Sana yine yollar
Yine bahtına karanlıklar.
Kim huzuru bulabilmiş ki
Dünya denen tam açık cezaevi.

Dualarımız vardı.
Basit seçeneklerimiz.
Ne var ki olmadı,
Hayatın hengamesi
Zor olan neyse,
Hiç oldu tüm beklentilerimiz.
Duygularımız vardı.
Tertemiz hislerimiz.
Bir şeyler oldu.
Karıştı tüm evren.
Hangi yola girsek çıkmadı.
Şimdi dert oldu bize
Bir zaman üzerine titrediğimiz
Uğruna savaşlar verdiğimiz
O sözde muhteşem sevgimiz.

Birileri unuttu.
Zaman girdi kanına, sustu.
Birileri yoktu.
Var olmamaya uyudu.
Bu şehir var ya!
Her aşkı barındırdı da!
El bebek gül bebek
Büyüttü de koynunda,
Bizim imkansızlığımızı kustu.
Kimi şarkılar söyledi,
Boşluklarında yalnızlığın yankısıyla
Kimi dinlemekten korktu.
Kimi zaten yoktu.
Bakıp ufkuna yarınlarının,
Sessizliğine kederler doğrayıp
Acılarını doyurdu.

Kiminin özlemi imkansızlığın düşleri
Kiminin sorunu veremediği nefesi.
Ama tüm sevmeler kaybetmek için değil mi?
Gönüle bir güzelin hayali sızar.
Nedensiz yaşama hevesi.
Ve bir son böyle başlar.
Ateşi kor olur azar azar.
Mutluluğu kim bulabilmiş ki?
Kara sevda denen tam açık cezaevi.