Hak şehrinde kaybolmuşum,mülhak ım,Vedat' ım.
Talih mi ayrılık? ,şimdi unuttuk yeminimizi.
Yoksa kader mi? ,cehennem'e mahkûm eyledi bizi.
Yön bilinmez karanlık gece etti sabahımızı.
Ağlama,kaderse çekeriz cezâ'ü fezâmızı.
Yeter ki bana kalsın gözlerinin akı beyazı.
Bakamam rengine akar câm-ı fenâya ezâsı.
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim