Talha Solmaz Şiirleri - Şair Talha Solmaz

2 nazlı kelime, vuku bulup gönülden;
inat etti diye 'çıkmayacağım dilden'
çekti acısını kahrolup her zerrem
zuhur etmeliler meydana halim
bana da artık bana da müphem

okşa tenimi ey tatlı rüzgar
zihnimden sana eşlik etsin hülyalar
o vakit içim sel olur çağlar
arzular uçmak al yanına rüzgar

doldur içimi ey deniz

şeb-i yelda ilk kez sahi
şeb-i yeldam oldu
yandı içim yana yana
tarumar oldu

canım gönlüm seni

Yaşayacaksın şanslı ağaç., en azından kafeste
Kardeş matemiyle peki tabi, ömre yaşam denirse

zihnim parça parça ,pare pare
vicdan çekerken sorgu suale
kemiriyor içten içe
kimliksiz her düşünce
ve her nefes sebep ,zir ü zeber e

Rab müsade etmiş ki bir imkansız aşka
sevgili iki diyar...nur topu istanbul
arafların sultanı nicesi ona kul
şahididir yüce kubbe selam ayasofya

İndirir teraziyi ortaya çıkıp hisler
Her zerremde doğar misali güneşler
Şimdi toprak ölümü değil dirilişi mücdeler
Ve süzülürken gök yüzünden
Üç güzel kız kardeşler

sevgilim İstanbul, başkası değil
vakfım ilmedir, gayrısı değil
kalbim dile gelsin, sağırlar değil
gösterse çehresini, âmâlar değil
lal ve mücerret... ne yapsam değil...
medeniyim efendim, edeniden değil!!

masal masal içim/nde
selam düşlerimi kaldıramayan gökler
beyaz sayfalar kitabın girişinde
bu yürek şimdi çocukluğunu özler

bir günü güz sayarsın ötekini bahar
kalbin coşup nigara varmışça çarpar
henüz yelkovan yorulmadan başlar
bu kez işitir alem, bir nida duyar
figan ...
figan...