Talha Solmaz Şiirleri - Şair Talha Solmaz

ayağın soğuk kalsın gerekse
sıcak tut başını
gönlün yansın derdinle ... alev
böcek ol çelsin aklının aklını

Karşımda duruyor selvi boylu bir Üsküdar güzeli
Ve yanıbaşımda sultanımın muhterem validesi
Az ileride bir tuhaf kuşkonmaz kubbesi
Nice temaşa...kent ki kentlerin efendisi

gözlerimiz dağlı ki gökkuşağına meftunuz
ateşten bir çemberden ırmaklara şiirler...
kaskatı kesilmişken kartallara selamlar

hakikat ne hazin ki hülyalarda yaşıyoruz
bilmemek bazen güzel ve şimdi bağlı gözler

Emretmemiş vicdanına taşa dön, öl
En derin bir hüzün ile hissediyor
Ve kuruyup şehit olan her şaheser göl
Yanaklarından usulca süzülüp gidiyor

ölüler hayat bulur
hatıralar var olur
düşünen hayran olur
Işıldayan camda

zamanki derya olur

değilsin daha şuara .
sultanları mı sandın
kendini. ey hadsiz,
kırılmış bir kalemi
çelikten mi sandın.

ey boş anımı kollayan zalim!
insaf buyur, yeter senden çektiğim.

ey kendine çekip bulayan kara katran!
senden olmadığımı imdi kimler anlar.

Herkes püskürmek istiyor
Dehşetli volkan gibi
Ben çağlamak istiyorum
Bir ab-ı hayat gibi

Herkes yakmak istiyor

Unutuldu terakki, rafa kalktı hak merak.
Ve ülfet peydah oldu, ufukta yok intibah.
ilim çindeydi hani, hani nerede okumak?
sefaleti sanmışım uzuncadır ben felah

Nazarında mı bilmem aynadaki şu maymun.

şark ile garptan birbirine mum,
tozunda da araf gösteriyor nur.
ele avuca sığmayan ruhum,
ruh...ezelden istanbulludur.