Karadeniz...
Bizi özlemle bıraktığın yerdeyiz
Ve unutma
Hiç azalmadı sevgimiz.
Sen ki bana bir yudum uykuyu
Geçmez karanlık gece
Bir canavarın bin bir gözleridir yıldızlar
Bir yılan yumurtasıdır, denize vurur ay
Ölüme yaklaşıyoruz küçüğüm
acele et, kalan günleri say
Burada ben İstanbul’la boğuşuyorum
Sert olur bizim oraların dalgaları
Hafiften bize de benzer hani
Gözleri mavi görülür karaların arasında
Saçları sarıdır sonbahar yarısında
Her gün kabarmaz bizim denizimiz
Edeplidir
Denizin çocuklarıyız biz
Gözlerimiz deniz, saçlarımız güneş
yüreğimiz özgürlüğe eş
Kaşlarımız Karadeniz dalgası
Yumruklarımız köpük kavgası.
Dalgınlık Allahın emri
Her adımda yaşamakla kokuyor yalnızlık
Minare dibinde sakallı suratlar
İstanbul ağlıyor
Neye…?
Ne gözlerim çöktü, ne de yorgun bedenim
Hatta gençliğin zirvesindeyim
ben ölümün ensesindeyim
Saçlarıma da düşmedi kar
Yine de uzaklarda bahar.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!