Talep Ödüllü Şiiri - Yusuf Usuğ

İnsan ağlayan, bir kaldırım gölgesi burcunda
Elsiz ayaksız ruhların, ürperdiği bir limanda
Yüreğimin çığlığının dindiği, bir anda
Uyumak istiyorum

Ömer’in adaletine
Yusuf’un sabrına
Yakup’un gözlerine dalıp
Cennet’i görmek istiyorum

Çileli ruhumu buyur eden geceye
Dilime sürgün olan heceye
Yüceden daha yüceye
Kendimi sormak istiyorum

Düğüm sanki onsuz her bakış
Onsuz her yer soğuk, her yer kış
Onunla her zamanı nakış nakış
Örmek istiyorum

Kalemin ucunda sessiz kelam
Dilim de o emsalsiz davam
Onun dokunduğu her ruha selam
Vermek istiyorum

Her harf de Allah kelimesi
Elim de bir derviş şişesi
İçin de Cennet müjdesi
O müjdeyi ruhuma sürmek istiyorum

Ben kaldırımların yalnız çileli çehresi
Ben bu davanın ateşten sesi
Ben İsrafil’in üflediği nefesi
Olmak istiyorum

Bir kızıl elma ağacının mavi gölgesin de
Ruhların ürperdiği bir dem de
Bir elim Havva’da bir elim Âdem de
Öylece kalmak istiyorum

Bir güvercin tüyünün sessizliğin de
Serap denizlerin dehlizlerin de
Gökten inen bir nurun gözün de
Seyre dalmak istiyorum

Damlalar da çileli nağmeler
Her çile de bir ruh inler
Bu suskun çileli ruhumu kim dinler
Bilmek istiyorum

Son nefesten bir fasıl önce
Duaya kapılayım ince ince
Karşım da o meleği görünce
Ebedi âlemi özlemek istiyorum

Efsunlu bir gecenin sabahın da
Hicazı bir türkünün ahın da
Nurdan kuleler yaptığın dergâhın da
Sensiz ne varsa
Çelmek istiyorum

Ey efendim, bakışın mümbit bir ok
Çarpıldım, gayri senden ötesi yok
Hem gövdesin hem kök
Senin gönlün de
Solmak istiyorum

Cennet kapısını açan
Besmele i seda gibi
Hakka ulaşan dua gibi
Evladına sarılan ana gibi
Gülmek istiyorum

Yunus’un derviş edası
Mevlâna’nın ilahi sedası
Peygamberin son vedası gibi
Ölmek istiyorum