Yalnızım yalnızlığım kadar,
Sessizim sessizliğim kadar,
Garipliğim var, dertlerim var.
Nasıl anlasın beni,
Benden uzakta kalanlar.
Hem ağladım hem güldüm
Yaşıyor sandılar beni
Dünya o kadar kalleş ki
Yaşarken çoktan ölmüştüm..
Soyut kavramlar gelir aklıma
fiziğin kızgın objelerinden ötelerde
bulurum kendimi..
Bir konçetonun inen çıkan
İşte insanın tam da ulaşması gerektiği nokta... Küçük bir noktadır ama, o küçük noktadan ruhunuzu aydınlatmak için süzülen ışıkların içinde binlerce renk, şekil, desen ve coşkuların önüne geçilmeyen olguların çılgınca dans ettiği engin tutkular… Siz siz olursunuz da, kurşun kalemin ucu sizi dostça sorgular..
Benliğiniz ve sahip olduğunuz tüm yaşamsal değerler orada toplanıyor, orada aydınlıkların elini tutup çılgın dansın temposunu yakalama şansı buluyorsunuz. Varlığınızı tam anlamıyla algılıyor, yaşamın gizemine ulaşmanın sınırsız, sonsuz coşkusunu özgürce tadarken, gerçek yaşamın bir kez daha farkına varıyorsunuz.
Susun… Dinleyin… Kurşun kalemin ucundaki insanın mutlu çığlıkları, bir yeni uyanmışlığın belirli değerleri duyumsamanın o andaki ritmik titreşimleriyle sarsılan sizin dünyanız, sizin ölçünüz, sizin sınır tanımayan düşsel uzanımındaki dengeli varlığınızın algıladığı yücelik duygusudur… UIaştığınız bir başka dünyada rahatlamak huzur duygusu sezinlemek ve yaşamın özüne inebilmek, aklınızı yitirmişlik gibi bir şey...
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!