Mehtabın suya vurduğu yüzde gördüm seni
Şafak vakti dağlar arasında doğan güneş idin
Gönlümün habsedilmiş maabedinde buldum seni
Müebbet yemiş suskun mahkumlar gibiydin
Bende kalan son resmine saatlerce bakıverdim
Ne suçum vardıki bu dertler gelip beni buldu
Deli gibi seven bu gönül aşkı uğruna harap oldu
Bak sonunda simsiyah saçlarım aklarla doldu Anladımki ruhumun derinliklerinde sen varsın
Ne olurdu mutlu günlere beraber koşu verseydik
El ele bir ömür boyu aşkımızla kenetlenseydik
Yazdıgın mektuplar halen saklıdır bende
Masal aşkımızın tek şahididir onlar
Çekilen o tatlı resimlerin bile durur bende
Bir devrin aşk mührüdür onlar
Ne mısralar anlatır nede şarkılar
Yaşamımın en zor günüdür bugün
Ne gündüz bitmek bilir nede gece
Hayatımın sonu gibidir bugün
Kaç yıl oldu bilmem bu dert bende
Gözlerim kapanık kalbim bulanık
Gündüzlerim karanlık hayatım batık
Yaşama arzum yok artık
Gülmeyen kulların başıyım tanrım
Çile dert hüzünler benimdir
Sen gittin peki gönlümü neden mühürledin
Geçmişi hiç ettin geleceğimi neden mahfeddin
İsyankar bir hayata beni birden atıverdin
Bu hayatta göreceğim bumuydu
Issız sokakların kimsesiz yolcusuyum
Dünden bugüne neyim varsa
Al onları hepsi senin olsun
Sevdan yedi bitirdi beni
Ahdım olursa seni bulsun
Neler geldi neler geçti gözümden
Senin yoklugunda ona baglandım
Issız gecelerde ona sarıldım
Sabah gözlerimi onunla açdım
Bir emanetin var bende güzelim
Bu çile daha ne kadar sürecek
Bu dünyanın yükünü
Çeke çeke tükendim ben
Sevdigimin o güzel gözünü
Göremeden eridim ben
Yaşanmış tüm aşklarıma
Şimdi çok mutlumuşsun
Hep gülüyormussun
Mazimizi unutup
Yeni sevgilinle geziyorsun
Ben ise hep aynı yerde
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!