Vakitte yıl yine iki bin sekiz, yine yirmi dört haziran bugün
Bugün, takvimlerden koparılıp, ipte sallandırıldığım o gün
Ne uyanasım var bu sabah, ne nefes alasım, ne de ölesim
Her şeyde son başlangıcım, her şeyde ilk sonum, yok gün
Gün; topraksız, küreksiz, babamı kalbime gömdüğüm gün...
S.Güler 24.6.2015
Şimdi saat sensizin ertesi
Yıldız dolmuş gökyüzü ayaydın
Avutulmuş çocuklar çoktan sustu
Bir ben kaldım bir ben kaldım
Tenhasında gecenin avutulmamış ben
Şimdi gözlerime ağlamayı öğrettin ki bu yaşlar
Devamını Oku
Yıldız dolmuş gökyüzü ayaydın
Avutulmuş çocuklar çoktan sustu
Bir ben kaldım bir ben kaldım
Tenhasında gecenin avutulmamış ben
Şimdi gözlerime ağlamayı öğrettin ki bu yaşlar




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta