Taksisiz Şiiri - Seyfi Karaca

Gökyüzü saraylarıdır...
Yeryüzü baygınlığı güzeli koynunda saklayan müjdeciye
Hafızasını toz toprak rüyalarından tazeleyen taksisiz
Yağmur orda
Güneş orda
Gün orda
Kendini son sürat ısmarı çarşılara erteleyense yalan,
Yaban,
Faniyken ki kere fanidir
Siyah-beyazların gönlüne doğdukca zaman
Zamanı siyah-beyazların uyuduğu yataklardan uyandıran
Kendine davet için çıkıp gelip taaaa aşk ordan..
Kalp kapısını vurdukca insana
İnsanın aklı icat saatlerde unutkanlığa randevucuk mu dur nedir?
Sormayana ben sordum
Hatır suallerin hakkıyla kendinden azad kimsesizliği

Seyfi Karaca........Mayıs / 11