Taksim Sokaklarında Şiiri - White Poet

Göz yaşlarım kuruduğundan beri gezginim.
Sahte taksim sokakları oldu yeni sevgilim.
Aznavurun hırpalanmışlığında bir eski giysi.
Annemi özler, gözlerim dolar, ben ağlarım, taksim susar.

Yorulmuşların gözlerinde yok ki yeni dünya.
Kendi mezarlarına sımsıkı sarılmış sakalı sarılar.
Ölüm sıcak bir el olur okşar yanaklarını.
Evimi özler, gözlerim dolar, ben dinlerim, taksim söyler.

Yağmurlar da yıkamaz kirli yüzleri.
Gözyaşları ayrı renkte akar mazgallara.
Kaldırımlara yığılmış bir sevdadır hikayem.
Aşkımı özler, gözlerim dolar, ben söylerim, taksim dinler.

Minik ellerim büyüdü de tutundum galata korkuluklarına.
Ayakta durmak için, ağlamadan ölmek için dikildim.
Bir zamanlar çalan bir şarkı vardı kabı kırık bir kasette.
Kendimi özler, gözlerim dolar, ben biterim, gün doğar.