Takıntılar Şiiri - Uğur Baştugan

Çocukken ilk gördüğüm
Gecelerde kördüğüm
Karanlık odalarda
Pencerede, duvarda
Ürker titrek ışıklar
Oynaşır sarmaşıklar
Hırıltılar; kediler...
Hışırtılar; periler...
Canlanır elbiseler
Vehimler, vesveseler
Beynimizi zedeler
Uzar gider geceler...

Korku,kaygı,sıkıntı
Düşlerdeki yıkıntı
Ruhlardaki sarsıntı
Dertlerdeki kazıntı
Harabeden kalıntı
İçimizde takıntı.

Hayatın her ânında
İnsanın yakınında
Dikilir tepemize
Bastırır ensemize
Bazen bir kelimede
Bazen bir elbisede
Bir hayalin elinde
Veya bir saç telinde
Bazen serseri bakış
Bazen yılgın bir kaçış
Bazen çılgın bir şehir
Bazen salgın bir fikir
Kimi zaman bir şeytan
Başaranı kıskanan
Veya küçük bir makam
Peşinde yıpratan kâm...

İçin için sendeler
Müptelası bendeler
Sarar gökleri bir ağ
Önünde koca bir dağ
Kalıplar katmerlenir
Bakışlar zehirlenir
Gözümüzü perdeler
Ruhumuzu silkeler
Damlada kabartılar
Büyüyen abartılar
Virane kalıntılar
İçteki takıntılar.

Önümüzde bir deniz
Takılıp beklemeyiz
Sürünsek de geliriz
Aştıkça yükseliriz
Böyle yaşanır hayat
Öyle bulunur memat
Kaybolur takıntılar
Yeşerir yaşantılar.

16 Şubat 2006