Adem zey-Tin gönlünde TEKbir iken,
Havva ile incir kesrete daldı.
Sen deryada bir katre nefes iken,
Halif unvanını hilkatte aldı.
Topraktan gelen bir, toprağa giden,
Tüm canlar üflenen nefesten aldı,
Şu cihanda mevcut olmana neden,
Beşer unuttu da hülyaya daldı.
Sarhoş idi Hallaç ben O'yum derken,
Küll'ün sesini taa içinden duydu,
Anlamadı can NESİMİ'yi yüzen,
Hak soyundu da don asılı kaldı.
Adem sayılmaz, erden ne dişiden,
Tek yasak elma iki yarım oldu,
'Elif' kaşık 'ba' bardak su şekerden,
Özvecan güzele takılı kaldı.
Kayıt Tarihi : 7.11.2024 07:11:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Hayat
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!