Yollarımız burada ayrılıyor,
Artık birbirimize iki yabancıyız.
Her ne kadar acı olsa, ne kadar güç olsa
Her şeyi evet, her şeyi unutmalıyız.
Her kederin tesellisi bulunur, üzülme.
Devamını Oku
Artık birbirimize iki yabancıyız.
Her ne kadar acı olsa, ne kadar güç olsa
Her şeyi evet, her şeyi unutmalıyız.
Her kederin tesellisi bulunur, üzülme.
Oysa böyle yaratılmamıştı Adem ve Havva..
Çok hoş ve manidardı...Yüreğine sağlık Üstadım...Selam ve sevgilerimle..
insandır dünyadaki en tehlikeli varlık. yırtıcı hayvan birisine saldırsa, onun sadece dünyasını mahveder, insan ise, insanın hem dünyasını hem ukbasını(ahiretini) mahveder.
ikilik ve ayrılık insanların icadıdır, diğer varlıklar zaten ondan habersizdirler.......
Tebrikler üstadım aşka insanın aklı takılmazmı ..ne varsa onda var. ..120 puan g.haneden
Beğeni ile okuduğum yürek dizelerinizi tebrik eder, esenlikler dilerim
Bu güzel eserinizi, beğeniyle okudum.
Yüreğinize sağlık ağabey.
Kaleminiz daim ve kılıçtan keskin olsun.
Eşsiz imza, her manzara;
Götürür yüce yazara.
Görmezsek şayet kazara;
Vay halimize bizim vay!..
Yüreğinize sağlık üstadım saygılar...
Başka bir bakış açısı...Öyle midir; düşünmeyi gerektiriyor.
Haklı yönleri de yok değil Şair'in.
Kutlarım.
Selamla.
Sn: Mehmet Çoban dostum,
Bu güzel eserinizi,
Beğeniyle okudum.
Yüreğine salık
Kalemin daim olsun.
Başarının devamını diliyorum.
Dost kalemi kutlarım+10+ant
Nice güzel paylaşımlara.
Sevgi ve saygılarımla....
TEBRİK VE TEŞEKKÜRLER
Birinci vecih şudur ki: Kâinatta görünen saltanat-ı Rubûbiyeti, itaatkârâne tasdik edip, kemâlâtına ve mehâsinine hayretkârâne nezâretidir.
Sonra, esmâ-i kudsiye-i İlâhiyenin nukuşlarından ibâret olan bedî san’atları, birbirinin nazar-ı ibretlerine gösterip, dellâllık ve ilâncılıktır.
Sonra, her biri birer gizli hazîne-i mâneviye hükmünde olan esmâ-i Rabbâniyenin cevherlerini idrâk terazisiyle tartmak, kalbin kıymetşinaslığı ile takdirkârâne kıymet vermektir.
Sonra, kalem-i Kudretin mektubâtı hükmünde olan mevcudât sayfalarını arz ve semâ yapraklarını mütâlâa edip, hayretkârâne tefekkürdür.
Sonra, şu mevcudâttaki zînetleri ve latîf sanatları istihsankârâne temâşâ etmekle, onların Fâtır-ı Zülcemâlinin mârifetine muhabbet etmek ve onların Sâni-i Zülkemâlinin huzûruna çıkmaya ve iltifatına mazhar olmaya bir iştiyaktır.
İkinci vecih huzur ve hitâb makamıdır ki, eserden müessire geçer. Görür ki, bir Sâni-i Zülcelâl, kendi sanatının mucizeleri ile kendini tanıttırmak ve bildirmek ister. O da imân ile, mârifet ile mukabele eder.
Selam ederim..
Doğanın güzelliğini parçalayıp birbirinden koparmakta insana dair. Ona aklını takanların çoğunun bir de avuçları kaşınıyor olmasa ya da herkes sizin kadar duyarlı olsa...
kaleminize sağlık...
Bu şiir ile ilgili 12 tane yorum bulunmakta