Takatim mi Var Şiiri - Sinan Karakaş

Takatim mi Var

Bu kadar üstüme gelmeyin benim,
Benim dert çekecek takatim mi var,
Yükleyip dediler, bu dertler senin,
Yükü yüklenmeye, takatim mi var.

Şimdi bir boşluğa, düştüm de düştüm,
Dertlerin yüzünden, hayata küstüm.

Bunca yıl emeğim, hep boşa imiş,
Sözlerim sanırım, hep taşa imiş,
Karşımda surunlar, hep maşa imiş,
Benim dert çekmeye, takatim mi var.

Şimdi bir boşluğa, düştüm de düştüm,
Dertlerin yüzünden, hayata küstüm.

Hoş görülü oldum, olmaz olaydım,
Seni nerden buldum, bulmaz olaydım,
Bir su gibi kaba, dolmaz olaydım,
Benim dert çekmeye, takatim mi var.

Şimdi bir boşluğa, düştüm de düştüm,
Dertlerin yüzünden, hayata küstüm.

Sesimi çıkarsam susturuyorlar,
Hazımsızlık verip, kusturuyorlar,
Kelepçeler takıp, pusturuyorlar,
Benim dert çekmeye, takatim mi var.

Şimdi bir boşluğa, düştüm de düştüm,
Dertlerin yüzünden, hayata küstüm.

Onlar gururluymuş, bense gurursuz,
Aklım zarar gördü, kaldım şuursuz,
Kimseyi koymasın, Rabbim onursuz,
Benim dert çekmeye takatim mi var.

Şimdi bir boşluğa, düştüm de düştüm,
Dertlerin yüzünden, hayata küstüm.

Bir dostum anlattı, yaz dedi bana,
Talihim kötüymüş, hayattan yana,
Daha ne diyeyim, sen anlasana,
Benim dert çekmeye, takatim mi var.

Şimdi bir boşluğa, düştüm de düştüm,
Dertlerin yüzünden, hayata küstüm.

İnsani der bu hal, böyle gider mi?
Ömrümüz biter de dertler biter mi?
Gelinen noktada, sabır yeter mi?
Benim dert çekmeye, takatim mi var.

Şimdi bir boşluğa, düştüm de düştüm,
Dertlerin yüzünden, hayata küstüm.