Takas Şiiri - Seyfi Karaca

Herkes kendine göre bir ifadesizlik seçiyor
Dersini alıp okuttuğu ve okutulduğu ezberden
Derdin ne diyene kasapcı et,
Koyuncu sürü,
Koyun....
Koyun ne desin...can derdine düşmüş koyun...?
Arşınına göre bez veren vitrinayarı şömine merakına
Tütün, od, ocak...
Korulukta ciğer derdine düşmüş orman ne desin..?
Halk dolmuşa binerim diyor,
Durak otobüs bekliyor,
Otobüs hurdacı parçasından kendini tamir ettirecek
Ehliyet selahiyet sahibi mahal adamını bekliyor
Hozanlar harmanında savrulmuş saçılmış kalmış sevgi
Ki nasıl...
Çifçi buğday taneleri başaklıyor kurak takastan
Paso diyor hem öğrenen,
Hem de öğreten
Paso..bizden paso..! Diyor cemiyet ve cemmat...
Günün kapısında akla karayı birbirine boğuşturuyor körfener
Flankeler savutturan tabiyette
Önünü görmeyen direkler zerrhoşuna yıkık ve yan..
Pası havaya atıyor..ilahi semavililere cürümlü doya
Ve pas geçiyor ıskarta kadrosuyla
..dalevereci alavereciliğin iş çeviren iş hanı
İmdadiye-evladiye hüzün satıyor
Bırakmayın beni buralarda da çağırtttıtırarak
Kalabalıkları ayağına bağladığı par-kurda
Herkes kendine göre gözüne kestirdiği zayıfını seçiyor
Parmağında oynatıp haklamaya yalınızını...
Benim aklımın gizinde bir yerlerindeyse sen...
Aşk denen ezelden ebede sevgili

Seyfi Karaca..........Aralık / 2006