Tahta kapılarım Şiiri - Dağlar Özügüç

Ben dünyanın derdini göğüslerken
Çekildi birden yüreğimdeki anılarım
Oysa o an çok sıcaktı duygularım
Yazık ki kurumaya yüz tutmuş
Ceviz ağacından kopardığım yapraklarım
Renkleri karışmış kimi sarı kimi yeşil olmuş
Aceleyle çantaya seçip koyduklarım
Yüzüme dokunup savrularak geçen
Dere kenarından esen o serin rüzgarları
Unutmak ne mümkün yaşanan hatıraları
Dalınca kayboluyor senden umduklarım
Şimdilerde aklımdan çıkmaz oldu
O yıl burada seninle yaşadıklarım
Şimdi bir bir yüzüme kapanıyor
Eski evde eğreti duran tahta kapılarım
İnadına içeri sızdırmıştı o yıl yağan yağmurları
Perdesiz penceremdeki o kırık camlarım
Şimdiye kadar çoktan kaybolmuştur
Tozlu sandıkta itinayla sakladıklarım
Sevenler dergahında isminle zikre dalmış
Her zerresi kor gibi yanan aciz dudaklarım
Kazıdım aklıma işte bunlar benim geç kaldıklarım