Tahta Ev Şiiri - Nilay Aktaş

Ömrüme bağladığım o kocaman kör düğüm
Çözül derim çözülmez işte budur gördüğüm
Mavi düşler kurarım tahta evin camında
Yaşanmamış bir an’dır hayal edip güldüğüm

Sapanımın ucunda soğuk bir taş parçası
Yere düşen o kuşun ben olmasam sancısı
Ağlasam da uyanmaz kanat çırpmaz hayata
İçine har düşer mi tahtaevin hancısı

Kendime verdiğim hangi sözü tutayım
Bir cesaret ver bana yeminimi yutayım
Beşyüzmetre karenin dışındaki dünyaya
Tahta evin avulusundan adımımı atayım

Şu kocaman dünyadaki küçücük pencereme
Her sabah düşer sanırım o mevsimlik cemre
Tahta evin içinde çürüttüğüm gençliğim
Anladım isyan edecek gülmeyecek ömrümce