Tahta atı vurdular... Şiiri - Zeynep Tav ...

benim olmayan duvarların arasında
bilinmez bir akşama yürüyordum;
ardımda çocukluğum.

son gün ışığıyla, içten içe yanıyordu deniz!
içi kalkmış, çamurlu idi.
rüzgar da vuruyordu dalgayı sırtından, bin köpüğe

ve
ateşler içindeki, küf kokan kıyımda
tahta ata vuruyordu ince bilekli kadınlar
anlatılıyordu geçenler
/ söz etmeden gelecekten,
gömülüyordu rahminlere yaşam! ...

oysa...
bilinmez sandığımız karanlık, soyuyordu benliğimi...

bir akşama yürüyordum
ellerim ceplerimde yırtık
başım dik, gözlerim boş...