Tahta At Şiiri - Emir Gedikli

Tahtadan bir ata bindim, gidiyorum,
Rüzgârlar esiyor dört bir yanımdan.
Belki de hep gittiğimi sanıyorum,
Nasıl gideceğimi unuttuğumdan.

Yoruldum rüzgârın devirmesinden,
Diriltip tekrardan öldürmesinden,
Her adımımın geri itilmesinden,
Tahtadan bir ata bindim, gidiyorum.
Belki de hep gittiğimi sanıyorum.

Doğum ile ölümün arasındayız,
Dünyanın ak ile karasındayız,
Vâsıl-ı Hakk’ın sılasındayız.
Tahtadan bir ata bindim, gidiyorum.
Belki de hep gittiğimi sanıyorum.

Dünyanın kahrı hiç çekilesi midir?
Gözyaşı uğruna dökülesi midir?
Ölmek midir yahut dirilmek midir?
Tahtadan bir ata bindim, gidiyorum.
Belki de hep gittiğimi sanıyorum.