Kayıp ettim canım; Ziya Dayımı
Şaşırdım kaldım, gün ile ayımı
Peş peşe sıra ile gelince, ölümler
Artık tutturamıyorum, inan ki sayımı
Ziya Dayım çok sevdiğim, canlar canı
Hatıralarım canlanır ziyaretin döşünde
Bazan hayellerimde bazen düşümde
Sabah uyandığımda kuşlar ötüşende
Hatıralarım canlanır ziyaretin döşünde
Bazen tepeyi çıkışında bazen inişinde
Yusuf Has Hacip; Kutadgu Bilig diye, bir eseri bıraktı anı
Derdi İslamın, Türklüğün Kültürünü anlatmaktı, onun canı!
Yusuf Has Hacip; 1019 yılında Balasagunda (Kuz-Ordu) doğdu
Soylu Ailedendi; Farsça, Arapça öğrendi kendini bilgiye boğdu!
Zaman delirdi, insanlık hasta
Kötü günlere kaldık, ömür yasta
Ekmeğin tadı değişti, iste pasta
Zaman Delirdi, İnsanlık Hasta!..
Artık felaketler, peşi sıra geliyor
Zaman ne yamandır, ne nankördür; Usta!
İnan ki sağlıklı düşünenleri de, ediyor hasta
Öyle şeyler yaşadık ki, tüm sırlar bozuldu
Ölüm ucuz, insan hain, silah dayıyor kasıt’a
Usta; Hizmet etmişsin vatana, millete ne yazar
Ah! Zellice Seni okudum hece hece
Çok güzelsin çok naifsin bence
Bilirim nasip olmaz her gence
Ah! Zellice, Ah! Zellice!..
Çok özledim, çayırını çimeni
Size tarif edeyim; Bayan Zümriye’yi
Hayatta hiç mutlu olup, gülmeyeni
Sevgi nedir, ne değildir, bilmeyeni
Size tarif ediyorum; Bayan Zümriye’yi
Zümriye’nin, kısa bir evlilik molası oldu
Medyada birisi yazmış, ben kimim?
Kimin zürriyeti, kimin kızıyım?
He öyle yaz da baban bulunsun,
Anasız babasız dünyada çok.
Senin suçun yok, günahın yok.
Yol Haritamız; Kur’an!...
Boşuna mı yaratıldı İnsan?
Ah! Ah! Hakkıyla bir bilsen!..
Çünkü Yol Haritamız; Kur’an!...
İnsanoğlu, boşuna yaratılmadın?
Artık eve yorgun, geliyorum oğul
İnan ki çok yorgunun, oğul çok
Bütün zamanlar, geçti sırtımdan
Artık Yükü, Taşıyamıyorum Oğul!..
Yaş ilerledi, altmış beş yıl oldu
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!