Ay yüzüne ben olmuş damlasakızı körfezimin
Gecem her geçen günde yeniden
Es geçmeden meltemini tenime vurmuş
Mevsim Göz olmuş Tepe'den
Yaka hep Karşı'da durmuş
Son olurmuş sonum olurmuş
Aşk mabette uyur ki benim gönül kuru fakirhane
Ziyan sanma hayatı sevda yolunda
Olsa da mekanın soğuk mahpushane
Şükürdür aşkın mayası sanma herşey yolunda
O ol derse olur ki
İstemezse ne akrep yelkovana
Ey İstanbul
İkametim yardan ibaret
Taşı toprağı altındır şehrin
Taşında ben toprağında yarim olmasa
Söyle İstanbul nedir senin kıymetin
Ey İzmir
Ayrılığın ilk günü yaslayıp başını körfeze
Ağlaşıp durur martılar
Vapurun dumanı takılıp meltemin peşine
Sürüklenir Konak’a kadar
Bir kız geçer önünden
Bütün sıkıntın çekip gider
Ağlamaktan utanan
Göze kaçan tozu nasıl bahane olarak kullanıyorsa
Gitmeye niyetlendiğinde de
Olmuyor kelimesini kullanması
Bahanenin aynı kıvama gelmesini sağlar..
Bunca sene tozu göze kaçırmadan
İç içe konulmuş köpük çay bardaklarıdır beyaz
Bunca yeşilin içinde
Köpürüyorum..
Di-li geçmiş zamanı hatırlayarak
Dili yozlaşmaya başlayan bir neferim
Düşünüyorum..
Ruhum çıksada yedi kat semaya
Elimde elin yoksa neyleyim gökkubbeyi
Canımda için içimde canın yoksa
Neyleyim şu fani bedendeki güzelliği
Gönülde senin sevgin
Sevgide de senin ismin yoksa
Elektriksiz bir alandan sokağa bakıyorum
Penceredeyim
Sıfırlanmışlığıma aldırmadan sonsuza gidiyorum
Telsiyim ama hiç yüküm yok
Pejmurdeyim..
Kabarık bir koltuktan izliyorum
Yine yan yana olamadığımız
Tüm hücrelerimi tıka basa doldurduğun
Can cana bir gece.
Tanrı’nın gözyaşlarıyla sırılsıklam
Yürüdüğümüz tüm kaldırımlar.
Tüm sokaklar aşk.
Gölgeliklerin renkli çiçekleri
Anavatanından uzak
İnce uzun üzüm salkımı gibi
Sarar sarmalar şuursuz.
Tipsiz bir duvara yaslayıp sırtını
Toprağın asitiyle mavi
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!