Tahayyül Şiiri - İlyas Kaplan

aklım almıyor.
sabahtan akşama değin sokaklarda dolaşıyor,
sabahlara değin penceremin önünde oturuyorum,
bin bir şey geçiyor kafamdan,
ince bir misinaya takılmış gibi sızlıyor yüreğim...

ayakta duruyorsam, elimde olmadan ...
beni bugüne getiren şey de o bilinçaltındaki yaşama sevgisi olacak.
üzüntü, özlem, yaşama olan bu bağlılığım
çok yalnızım,
dilsizlerin yalnızlığına benziyor yalnızlığım.

ilkyaz aylarında çiçeklendi bahçeler
her gün postaya uğruyorum,
bir umut çiçeği de yüreğimde açar diye
alışamadım,
alışmam da mümkün değil ....

akşam oluyor sonunda.
dışarda sokak ışıkları yanıyor
köşedeki lokantanın neonu yanıp sönüyor,
keskin kızıl ışıklarını patlatıyordu havaya
odama yumuşak kırmızı bir ışık dökülmekte

hiç kimse ıstırabımı tahayyül edemez
kıvranan bedenim de saklayamıyor
duygularım karmakarışık ,
kafamda ayrılığın acı gerçeği
son ümitlerin iflasına şahit

redfer