Tadımız Yok Şiiri - Yusuf Kenan Çetinkaya

Sofrada kaşık tabak
Ekmek tuz,
Sofrada bir aş
Ellerin değmiş,
kusursuz.
Sen bir köşesinde masanın
Ben bir köşesinde,
aşka gurbet
iki çift söze susuz.
Tadımız yok,
Ömrümüz,
Ekmek diye bölüp yediğimiz.

Eski eşşalar gibiyiz
Ne kadar silsen
O kadar eski.
Yan yana,
anılarla dolu
kilidi paslı iki dolap gibiyiz.
Hiçbir badanada
duvardan indirilmemiş
altı ilk günki boyasıyla
bir mutlu gün fotoğrafı gibiyiz.
Damıya damıya bulup
Hayatın
baş koyulası kucağını,
İncecik deliklerden geçmek için
eleklerde kendimizi
ezmiş gibiyiz.

İşte şimdi
karşı kıyıdayız,

karşıda görünense

yine karşı kıyı…