Tadı yok Şiiri - Muhittin Sönmez

Tadı kalmadı eski vapur seferlerinin
Ne başı olmayan sokakların
Nede kurumuş toprakları bir mahallenin
Dökülen göz yaşlarının
Acı tadı dudaklarımı bükerken
Güneş batıyor yine elveda
Her sabah her akşam
Aynı güneş ömrümden geçiyor.
On sekiz yaşlarımdı
Kahve köşelerinin, sigara dumanları,
Muhabbetin adı yok.
Gazozlar buz gibi
Boğazımı yakıyor
Akşamların sonu yok
Sabahlar olmuyor.
On sekiz yaşlarımdı
Hayatın tadı yok
Belki çocukluk
Belki vurdum duymazlık
Koyamadım adını bunun
Sana söyleyemedim
İçimi bu yakıyor
Tadı kalmadı eski vapur seferlerinin
Annamsız gecelerin sarhoşluğu
Ve deli divane olduğum
Sana söyleyemedim içim yanıyor
Tadı yok yine sokakların
Selamsız geçen baharın
Büsbütün yanıyor ömrüm ellerimde
On sekiz yaşlarımdı
Kurumuş yaprak misali
Sonu olmayan yollardayım
Diye haykıramadım
Sana söyleyemedim içim yanıyor.