Tacı Peşkir Şiiri - Ramazan Kılıç

Ne günlere kaldık yüce Allah ım,
Her şeyi oynanmış bider ektiler,
Ne ahım duyulur ne de feryadım,
İnsan ı insana güder ettiler.

İnsanlık değişti insan değişti,
Pusatlar kırıldı nefis döğüştü,
Bu nasıl kahpelik bu ne çöküştü,
İnsanlıktan çıkıp firar ettiler.

Selam çıkar oldu , hatır menfaat,
Karşılıksız olmaz hiç bir icraat,
Azap ta durdurmaz yetişsin sırat,
Haram ı günah ı inkar ettiler.

Alim i ermiş i sanki bir tuhaf,
Kendini zanneder azaptan muaf,
Kul kulun hakkın yer edilir mi af,
Bilir i bilmez i hünkar ettiler.

Faiz caiz denir bal gibi yenir,
Kafirin dostuna medeni denir,
Ne hadis bilinir ne ayet emir,
Dini kullananı dindar ettiler.

Bir sağıma baktım bir de soluma,
Herkes birilerini takmış koluna,
Derler be adam hey var git yoluna!
Gülüp birbirine işmar ettiler.

Ne ermiş i kaldı ne de evliya,
Yeni çağlar bulduk geliştik güya,
Bilmeyiz, sanki bu dünya bir rüya,
Zalimlik soysuzluk eşker ettiler.

Kafir parasıyla imanlar alır,
Kul nefse yenilmiş limanlar alır,
Bilmez mi dünyalık dünya da kalır,
Kul , nefsini diken köşker ettiler.

Ne vicdanlar kalmış ne de merhamet,
İsmine uymuyor ne rauf samet,
Kalmamış büyüğe ataya hürmet,
Gönül çirkefleşmiş aşkar ettiler.

Vazgeçip durmadı gavurun dölü,
Kavurdu boyuna sahrayı çölü,
Kinlere bulandı gönüller gölü,
Sanki insanlığı neşter ettiler.

Ramazan çok şey var dile gelecek,
Kahpelik biterse insan gülecek,
Ağlayan ölecek, gülen ölecek,
Kulun baş tacını peşkir ettiler.

26 06 2020