Tacettin Karagöz Şiirleri - Şair Tacetti ...

Çawan hat ber derîyê min ra ew çû
Dilê min şewitandi wek her ro
Çawan hat ber deriyê min payîze
Kîzê were ber dilê min bileyîze

Çawan hat ber deriyê min zivistan

Ah ZELAL
Denizin ahenkli sesi,
Dalgaları sahile kavuşturmak ister.
Rüzgârın ısrarlı sesi,
Yaprakları toprağa kavuşturmak ister.
Yapraklar yazdan kalan ne varsa,

Hayatın hep iki adım gerisindedir
Boşverler alır çoğu vaktini
Herkesle iyi geçinir
Çok arkadaşı vardır
Ama
Çoğu zaman yalnızdır

BİR GÜN DAHA YAŞAMAK
Sen Cilo’da gezen bir maral
Bense zalim bir avcı
Seninkisi can telaşı,
Benimkisi ise bir lokma zevk
Öyle kindar bakma bana

Mevsimler mi şaşkın
Ben mi şaşırdım.
Ne ekin zamanım belli,
Ne de hasat zamanım,
Sevdam ekin oldu
Ürkek yüreğimse Orak

HÜKMEDİLMEYEN

Ben sana geldiğimde, yâda sen beni gördüğünde
Susuyoruz
Yasaklı bir ortam doğar, bu karşılaşmalardan.
Sadece bir şeye hüküm edemiyoruz

YİRMİBİRİNCİ YÜZYILIN MOMINDISİ


Kefeninin yüzü daha yeni yırtılmıştı Gever dağlarının, bu coğrafya ilk yağmurlardan sonra hiç böyle gülümsememişti ve hiç bu kadar diri ve ihtişamlı değildi. Tabiat yeniden canlanmış uzun bir uykudan sonra doğa ile beraber umutlar ve yarım kalan sevdalar, daha yeni tomurcuklarını açmış, çiçekler ilk defa bu denli doyasıya su içiyorlardı. Her yer taptaze, canlı ve diri kısacası her şey insanı umuda sevdaya ve yaşama biraz daha bağlıyordu.
Bu güzellik ve canlılık içinde bırak ölmeyi, ölümü düşünmek bile istemez insan. Gever; ters lalenin anavatanı. Her canlı tüm yaşamı boyu başı dik yaşamak ister. Ancak ters lale törelere yobazlığa kendisinden başka kimsenin değer ve sevdalarına kıymet ve itibar etmeyen bin yılların kokuşmuşluğuna ilk isyandır. Zifiri törelere geriliğe eskiye ilk karşı duruştur. Momındı ve sevdasına sadıktır ve sıkıca bağlıdır. Ters lale Momındı ye yapılan haksızlığı dünyaya ve yaşama yüzünü çevirerek adeta küsmüş ve insanlığa kırılmışlığını böyle yansıtır. Onun duruşu Momındının cellâtlarına verilmiş en büyük cezadır. Törelerin aşiretlerin yobaz hukuklarına son kurban olsun diyedir. Yıllardır insanlığın, gökyüzünün ve tabiatın yüzüne bakmayışı. Oysaki ne ilkti Momındı ne son oldu, sadece isimleri değişti yazgısı değişmeyen töre kurbanı Kürt kadının.
Yaşamının en verimli çağıydı aylardan mayıs, umutların dirildiği yarım kalmış şarkıların, tamamlanmamış sevdaların alanı düğünler. Altı aylık kışa katlanmanın, sabır taşı olmanın tek gerekçesidir düğünler. Kokuşmuş köy düzenin ve kendisinin varlık nedeni olan törelere başkaldırının tek sistemsiz örgütlü alanlarıdır düğünler. Bin yıllardır nice kutsal aşklara sevdalara ve dostluklara mekân olmuş düğünler. Yine böyle bir geleneği yaşamaya ve yaşatmaya çalışıyordu. Ancak bu gün diğer günlerden farklıydı. Köydeki düğün, istenmeyen davetsiz bir misafiri ağırlıyordu. Tüm karalık ve çirkinliklerini beyaz sakalı ve renk uyumu içerisinde olan abasının altında ustaca saklayan, imamlık kurumuna ve misyonuna yakışmayan bir pratiğin sahibi bir imamdı bu misafir. Teknoloji çağında orta çağı yaşatmaya çalışan ve bu yaşamı din, Allah, şeriat korkusuyla topluma dayatan bir kişilik, hiçmi hiç sevdiremedi kendisini ne bu köyün genç erkeklerine nede genç kızlarına. Oysaki düğünlerin doğası gereği halaylar tutulmalı şarkılar özgürce söylenmeliydi. Olmadı olamazdı çünkü en ufak bir özgürlük yaşanılırsa imam ve duygudaşlarının biten saygınlıklarıydı. Bu da onlar gibi düşünenler için yağmurun bir daha yağmaması bereketin kalmamasıydı. O kirli elleri kutsal ağızları susturmalıydı. İhtiram ve saygı görmeliydiler, bununda tek yolu Feride ve Feride gibilerinin erkeklere görünmeden köşe ve kuytularda sınırlı eğlenmeleri ve sevinmeleri ile olanaklıydı.

ÇÖZÜM
Çözüm olmaz bizim gibi
Düşünenlere
Ne yosun tutmuş yüreğimizle,
Sevdalanmak paslı yüreklere
Nede bir önder gibi

Yangınla tutuşan
Bu gönüle
Veda etmek istiyorsun
Anlatılamayan
Bunca şey arasında
Söylemek istediğin

MEŞALEM

Zifiri karanlıkta
Meşalem oldu aşkın
Şimdi ise, unut beni diyorsun,
Nasıl unutsam