Beklenmedik şekilde, mutlaka öleceğiz,
Dünya’dan uzaklaşıp bir yere gideceğiz…
Ben denilen nefsimiz; cesede dönüşecek,
Morgun içerisinde, bir gece bekleyecek…
Gasil haneye gider, soğuk suyla yıkanır,
Moraracak bedenler, kefen ile sarılır…
Bir tabutun içinde, üstünde yeşil örtü,
Cenaze arabası, hüzünlü bir üzüntü…
Tabutun omuzlarda, ellerde taşınacak,
Ağlayanlar içinde, mezara varılacak…
Ölüm tarihin, adın mezarında bulunur,
Atıldığın çukurun, toprakla doldurulur…
Işıl ışıl gözlerin, toprak ile dolacak,
Kapkaranlık sessizlik, etrafı kaplayacak...
Kırk günde unutulur, belki hatırlanmazsın,
Zamanla anılsan da tek dua bulamazsın…
Ebedî bir âlemde, artık tek başınasın,
Ya cennet ya cehennem, inandıklarınlasın!
(1999)
Mehmet Tevfik TemiztürkKayıt Tarihi : 25.5.2011 10:40:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!