Tabutla Kefenim Arasındaki Boşluğa Yazma ...

Beynimi bir kervana
yükleyip uzaklara yollayın
geleceğin sancısını
ya da dağların ağrısını
duysun istemiyorum

Ölüm de yardım etmesin
ölüm kadın gibidir çünkü
(ne bizi tanır, ne kendini bilir
hızlı gelir, yalnız dönmez
son düdüğü çalma hakkı ondadır
dünyanın adaletsizliğini bilen
bir hakemdir,
bir stadyumu ağlatabilir)

Bizim,
kullanarak eskitemediğimiz gözlerimizi
esir alıp eskitmesinler artık
beynime benzin döküp
yakma isteğimi tekrarlıyorum

Uyanın artık
ve düşlerinizi yatağa kelepçeleyip çıkın
çıkın bu dünyadan ki
rüyalar ağlasın
anlasın yokluğunuzu

İntihar mektupları şiire bakan pencere,
apartman sakinleri yarı ölü
komşuları şair
kaldırımları jilet

Yaşamlarımız bir olta ucunda
deniz tabanına bırakılmadı mı

Bir kadından duyduğumuz en güzel şarkı
annemizin ninnisi değil miydi

Gelgitleri yaratanların denizinde
yelkenlerimiz boğulmadı mı
ya da küreklerimizi çalmadılar mı
'Aşk göründü' diye bağırdığımızda

Artık oğlum olsun istemiyorum