Tablo Şiiri - Şahbettin Uluat

Herkese yaşam denen, boş bir tahta sunulmuş.
Herkes, can kalemiyle yazar durur tahtayı.
Sistem herkese aynı, düzenlenmiş, kurulmuş,
Her can kalemi ayrı çizer durur tahtayı.
*
Kimisi az zamanda her yanını doldurur.
Kimisi bir köşeden başlar zaman öldürür.
Kimisi tek bir nokta koyar kalem kaldırır.
Perişan eden de var, bozar durur tahtayı.
*
Belli olur, kim, neyi, nasıl yazıyor ise,
Belli olur, ne renkle, neyi çiziyor ise,
Belli olur kim öze önem vermiş, kim süse,
Herkes kendine göre, bezer durur tahtayı.
*
Her tablo tamamlanır, günü, vakti gelince,
Yazmak, çizmek, düzeltmek devri sona erince.
Mürekkep tükenince, can kalemi düşünce,
Soğuk bir galeride koyar gider tahtayı.

30.12.2010 16.35