Tabiri Caiz Bir Rüyaydı Sadece

Yaşıyor gibiydik kendimizce
Çocukken hep çocuk kalırız gibiydik
Gençken hep genç
Mutluysak dünya cennet gibiydi
Mutsuzsak zindan

Yaşıyor gibiydik kendimizce
Nefes aldıkça verecek gibiydik
Söz verirken tutacak gibi
Resimler solarken zamanla
Biz hiç solmayacak gibiydik
Sevdiklerimiz hep yanımda olacak gibiydi
Biz onları hep sevecek gibi
Dağ gibi babamız hiç ölmeyecek gibiydi mesela
Ölüm bize hiç uğramayacak bir rivayet gibiydi
Hatırladıklarımızı hiç unutmayacak gibiydik
Unuttuklarımızı hiç hatırlamayacak gibi

Yaşıyor gibiydik kendimizce
Günler geceler torbada değil gibiydi bize
Yapmak istediklerimizi yapmak için
Gün batımını, güneşin doğuşunu izlemek
Hep istediğimiz tatile çıkmak
Sevdiğimize ilanı aşk etmek
Belki aklımızdaki bir çılgınlığı yapmak
Siyah saçımızı sarıya çevirmek
Rejime başlamak, kitap okumak,
Bir pasta yapmayı denemek
Kendi kendimize mehtapta içip sarhoş olmak
Çocukluk arkadaşımızla buluşmak
Severek aldığımız elbiseyi giymek için
Çok vaktimiz var gibiydi önümüzde

Yaşıyor gibiydik kendimizce
Yaptığımız her şey yapmadığımız her şeyden daha önemli gibiydi
Camları silmek camın dışına çıkıp havayı solumaktan
Çocuğumuzla parka gitmek ütü yapmaktan
Dizi izlemek eş dost muhabbetinden
Para kazanmak, insan kazanmaktan
Daha önemli gibiydi
Hem nasılsa vaktimiz sonsuz gibiydi

Yaşıyor gibiydik kendimizce
Yeterice sevmiş, affetmiş gibiydik
Hep haklı gibiydik kendimizce
Uğraştık, didindik, çabaladık
Kazandık, kaybettik, yorulduk
Baktık, duyduk, söyledik sandık

Yaşıyor gibiyken kendimizce
Ve tüm yaşadığımız;
Derin ve uzunca bir uykudan
Tabiri caiz bir rüyaydı sadece…