Tabiatın dili Şiiri - Turan Yükseloğlu

Bak Yüce Yaradan bize;
İki veya tek göz vermiş göresin diye
Ruh, beyin, akıl vermiş hissedesin, idrak edesin diye
Kalp vermiş yaşayasın, yaşarken sevesin diye
Hatta el, ayak, kulak burun vermiş gezesin, dokunasın, koklayasın diye
Bizimle, belki de bizim için var olan, diğer, canlıları ve nimetlerı de vermiş.
Biz görüyor muyuz?
Dağları, dağlardan akan suları, yeşeren ovaları,
Kanyonları, kuş cenneti, gölleri longoz, dalyanları,
Dağlarda kıvrım-kıvrım, ovalarda uzanan yolları,
Hayat veren damar gibi yatağında akan suları,
Ovalara, nehirlere hayat veren yağmur ve karları,
Bazen de ocaklar yıkan tipi-boranı, seli camuru,
Bozkırda tek-tük ağacın gölgesi ve yabani otları,
Bazen de kurumuş, yarılmış tuzlu çorak toprakları.
Dört mevsimimiz var;
Akdenizde ormanın sabah güneşi ile altın rengini,
Karadeniz bölgesinde ölüm güzelliği altın sonbaharı,
Rengini kudretten almış renga-renk, kokulu çiçekleri,
Çeçeklerden derlediği, dertlere şifa, çeşit, çeşit bal veren arıları,
Her dilden, dinden mozeik olmuş, misafirperver insanları,
Daha neler-nelerini, görebiliyor, dilinden anlıyor musun?
EVETSE mutlusun, bu vatan senin.
HAYIRSA bedbahtsın, senden hayır gelmez.
Demek istedim.