Tabiat ve Biz Şiiri - Şenol Bulut

Gecenin hüzün verici sessizliğine dalarak yine
Seni, beni, kısaca bizi hatırladım yine
Bir insan kadar vahşi
Bir insan kadar sakin Karadeniz mavi sularının
Yalayarak uzandığı sahilinde
Yeşillikler alemi
Rengarenk kır çiçekleriyle süslü fındık bahçelerinden
Göz göze, diz dize, el ele, yanak yanağa
Konuşmadan saatlerce bakışan gözlerin derinliklerinde
Aşkımızı ne güzel anlatırdık değil mi
Olgunlaşan meyvalar çocuklar
Bağrışan martılar çocuk seslerini
Toplanan fındık mahsulü geleceğimizi hayal ettirirdi bize
Bir geminin limandan, suyun kaynaktan
Yağmurun buluttan, güneşin günden uzaklaşması gibi
Ayrılacağımızı düşümüzde görsek inanmazdık
Ne yazık ki acı olan
Bir deniz, bir fındık bahçesi, bir de biz insanlar gibi
Var olan gerçeklerdir.