Hayat denen cendereden taştım
Dağları kırları bayırları dolaştım
Tabiat anayla kucaklaştım, ağladım
Çünkü tabiat ana, yorgun kırgın üzgün
Hücra köşelerinde zehirli variller
Derelerinde atık, kan ve irimler
Kimler bu zalimler, tabiat anayı inletenler
Zehirlenmiş bitkiler, benizler solgun
Kurak mevsim geliyor, yakılır ormanlar
Kimler bu densizler, niçin yakarlar
Hektarlarca ormanlar, kaçamayan canlılar
Dedenin yüreği yanar, densizlere dargın
Kahveleri doldurur, aylak işsiz insanlar
Ormanlar yanar, onlar seyreder bakarlar
Yanarken ormanlar, dede üzülür yüreği kanar
Sorumlular meşgul ve dalgın.
Kayıt Tarihi : 22.3.2007 17:26:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (1)