Nezahat Hanım heyecanlı, heyecanlı bir şeyler anlatıyor, Şukufe Hanım’da başıyla onu okeyliyordu. Öğle yemeği hazırlamaya çalışan Necla Hanım onları mutfak camından izliyordu. Onların sohbet uzadıkça uzadı. Tam o sırada Cemil Bey elinde ekmekle geldi.
-- Al! Hanım. Diye ekmeği kapıdan uzattı.
Necla Hanım ekmeği alırken,
--Hanımlar orada ne konuşuyor? Diye sordu.
-- Aman dedi kodu işte. Binbaşı topal pencereyi kapatmış da onu konuşuyorlar.(Malum, kooperatif evlerinde herkes istediği gibi değişiklik yapamaz.)
Necla Hanım yemeğine devam etti. Kaşıkla yemeğin tuzuna baktı. Bir taraftan düşünüyordu. Topal pencere neydi? Yatak odalarındaki küçük pencereler mi?
Ertesi sabah; Cemil Bey bir telefon konuşması yaptı. Sonra Necla Hanım’a dönüp:
Beyaz, ipek gibi yağdı kar
Bir kız kardan hafif adımlarıyla yürüyüp geçti hayal içinde
Arkadaşlarımı düşündüm, sevgili şeyleri
Sanki her şey bizimle var ve bizimle olacak
Şarkılar çaldı odalarda
Bütün insanları sevmek gerektiğini düşündüm
Devamını Oku
Bir kız kardan hafif adımlarıyla yürüyüp geçti hayal içinde
Arkadaşlarımı düşündüm, sevgili şeyleri
Sanki her şey bizimle var ve bizimle olacak
Şarkılar çaldı odalarda
Bütün insanları sevmek gerektiğini düşündüm
