Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Sevgili şair. Böyle bir sevdaya diyecek söz bulamadım. Saygı ile. SERAP HOCA
Ey cevher saçanım! Sen beni öyle bir derde düşürdün ki başımı yerden yere sürüdün. Ben bu aşk ile divanece gezeyim, tek akıl kalmasın sen kal bende. Ben sevdayı sen gibi dilberde koklamayı aradım. Ben bu aşkınla hançerlenmişim, bunun vebali olmaz, sana sevdalı olduğum aşikardır. Ey yâr,yüreğimin sesine cevap ver, sen ki bu yâranın merhemi olacak en becerikli kişisin. Aşkın beni öyle bir yâraladı ki param parça yüreğim, ayın geçtiği yere yakın olan Ülker yıldızında yatıp kalsın vuslatımız. Öyle bir düş e daldım ki aşkın düşlerimi süslüyor, seher vaktini süsleyen parlaklığın olsun. Öyle bir zamandayız ki yaşadığımız her an, senin sevdanı bekler Sonraki anımızda bil ki helalimsin ey yâr. Nasipli olasın, selâmette kalasın; kaderimizde vuslat var ey yâr bilesin.
''Zaman gebe sevdaya, sevdaya gebe zaman
.....
Kaderde var Vuslatî, Vuslatî var kaderde ''
Güzel ve menzilli bir çalışma. Kutlarım selamlar değerli dost...
bu da güzeldi.değişik tarzlardan.siz yazın biz de istifadeleniyoruz işte.Tam puan ve de saygılar..................HŞT
bu da güzeldi.değişik tarzlardan.siz yazın biz de istifadeleniyoruz işte.Tam puan ve de saygılar..................HŞT
guzel bır calışma ustad tebrıklerımle
selami
Çalışmanızı bizimle paylaştığınızdan dolayı
Teşekkürlerimi sunuyorum Osman hocam.
Farklı ve de yıllarca okunacak bir değer konuşuyor sanat sayfasında...Benden TAM PUAN.KUTLUYORUM NARİN RUHUNUZU.
harikasınız Osman Abi.
Kaderde var vuslat,vuslat var kaderde
Keder etme ey şair,şair ey etme keder...Pınar Atay
Kutluyorum bu da benden olsun uydu mu uymadı mı bilmem ama içimden geldi.
Saygıyla
-Üstat bun farklı ve tatlı bir çalışma böyle..
-mehter takımı gibi iizlenmeye, okunmaya doyulmuyor..merak ettim..
-Bu tarz hakkında, biçim hakkında, ekol hakkında malumat verebilirmisin
-harika olmuş ama..
-körüklü şiir dersem içimden gelendir..
-selamlıyor, kutluyorum, tez zamanda bu şiire ses olmak keyif verecek bana..
========================================
** YANITLANAN MESAJ ********************
========================================
Gönderen: osman7159 osman öcal
Alan: Grup: Elazığa Ses Ol
Tarih: 06.08.2008 14:07:00
Konu: Ahirde Helalimsin (AKİS)
----------
YAPICI ELEŞTİRİYE AÇIKTIR.
Âhirde Helalimsin (Akis)
Derde sür kehribarım, kehribarım sür derde
Yerde sürünsün başım, başım sürünsün yerde
Gezeyim divanece, divanece gezeyim
Serde kalmasın akıl, akıl kalmasın serde
Sevdayı koklamaya, koklamaya sevdayı
Dilberde aramışsam, aramışsam dilberde
Kimdir hançerlenen, hançerlenen kimdir
Zahirde olmaz vebal, vebal olmaz zahirde
Ses ver gönlüme ey yâr, ey yâr gönlüme ses ver
Mahirde coşar merhem, merhem coşar mahirde
Her yarem pare pare, pare pare her yarem
Ülgerde yatsın vuslat vuslat yatsın ülgerde
Aşka katık düşlerim, düşlerim katık aşka
Seherde kalsın ruşen, ruşen kalsın seherde
Zaman gebe sevdaya, sevdaya gebe zaman
Âhirde helalimsin, helalimsin âhirde
Berhudar olasın sen, sen olasın berhudar
Kaderde var Vuslatî, Vuslatî var kaderde
23.07.2008
Osman Öcal
(
Bu şiir ile ilgili 38 tane yorum bulunmakta