Kendinden başka hiçbir şeyi var edemediğinde, kendi boşluğundan başka, hissizleştiğinde tüm o, olup bitene, uçsuz bucaksız bir çölün ortasında bembeyaz kumların ufukla birleştiği o çizgiye bakıpta tek bir karaltı bile göremediğinde aniden bir uçurum belirirse ayağının altında ve bırakmak istersen kendini, ben seninle düşerim. Çok uzağındaysam veya çok uzaksan bana, çığlıklarım duyulmaz sanma, sen sesim çıkmıyor sanırsın, benim içimde yankılanır çığlıkların. Sen susarsın, ben anlarım.
Yasin KanıgürKayıt Tarihi : 28.1.2015 01:52:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Yasin Kanıgür](https://www.antoloji.com/i/siir/2015/01/28/sy.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!