Svetlana Şiiri - Seyfi Karaca

Svitlana...
Gözlerin çiğli çakır
Ve ürkerkliğin loş manastır karanlığında kırım ormanlarının ceylanları gibi susuz
Suya ineşin yakut yalımı güney pervazlarına kumrular konduran koy koyak
Dalgalı bir denizin çırılçıplak iskelesi misali yağmurlu mu yağmurlu
Annenden bahsedişin bir sırdı yalnızca bana bırakılan bir mektup gibi
Sana olan hasretliği şifa bulsun diye bütün uzaklıkların her ucuna
Ve bütün ağaçlara dualar bağlayışının gizliliği zor yamaçlı varılan bir masaldan
Bekçi kulubelerini hatırlıyor musun svetlana?
Çit kapılarını şansa omuzladığımızda sürgülerini biz geldiklere sökülen
Üzerine sabah çiyleri sığınmış çimenleri hatırlıyor musun..?
Yine bugünkü gibi böyle baharda
Çiçekli dağların döşünü bağrını serinlere seren yamaçlarında
Ahşap duvarın dibindeki gölgelikte
Çamlıkların en ıssız koynunda binbir kuş şarkıları ve koyun koyuna biz..
Bir elin uğurböcekli saz
Bir dudağın kelebek uçkunu aşka avaz..
Yorulup gün geceye dizlerimin dibine kadar sen ve bahar
Eski mayısları hatırlıyor musun Svetlana..?
Evdeyim...Svetlana evdeyim yine
Bahardayım...

Seyfi Karaca.........Mayıs / 12