Süzgeç Şiiri - Nesibe Buyrukçu

Yalın düşlerle değişmekte dünya,
Sarhoş gibi sallanır sağa sola.
Yüreksiz kalan beden benzer boş beşiğe,
Ana sevgisini bile unutup yürür şeytanla kolkola.

Sanırsın akarsu topladı çalı çırpı gibi sevgiyi,
Kirlenmiş ruhlarla dolu moloz yığını.
Bananelik ölü deniz olmuş yaşamı,
Çirkin düşlerle sıvar kendi kıyısını.......

Bırakır insan denen özü gerilerde,
Bilinmezlik anı yaşam bir süzgeç.
Gün gelir sevgi ışığı parlar denizde,
Gerçekler görünür o zaman kalkar perde..

Vakit tamam olunca kirli emeller,
Bir sarhoş gibi sağa sola sallanırlar.
Boşuna olmazmı bin pişmanlıklar,
Uzansada alamaz sarkaçta asılı gerçekler.....